เมื่อวันศุกร์เราย้ายออกจากโรงแรมน่าเบื่อติดถนนใหญ่ ไปอยู่ที่รีสอร์ตเล็ก ๆ ในหมู่บ้านเปเร่ รีสอร์ตนี้เป็นกิจการครอบครัวห้องเรียบง่ายแล้วยังแถมให้ความรู้สึกเหมือนอยู่รีสอร์ตที่เมืองไทย จากการตกแต่งภายในห้องและพัดลมเพดาน

เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตาม โดยเฉพาะเรื่องอาหาร โจคิมเลือกที่จะชิมกูลาช ซึ่งเป็นซุปเนื้อวัวใส่มันฝรั่งรสชาติเผ็ด ๆ เวชได้ชิมแล้วนึกถึงก๋วยเตี๋ยวบ้านเราเลย โจคิมยังใส่พริกเพิ่มเข้าไปอีก เพราะเขามีวางพริกแห้งไว้ให้ด้วย ส่วนเวชเลือกชี้สทอด คือเอาชี้สไปชุบแป้งแล้วทอด อร่อยมาก ยังมีอีกหลายจานที่ต้องลองชิม จานนี้มีทั้งหมูและชี้สทอด

จานใหญ่สำหรับ 2 คน

เมื่อวานที่เราคุยกับหนุ่มน้อยที่พูดภาษาอังกฤษได้ เขาเคยบอกว่ามีอยู่จุดหนึ่งที่หิมะมันสูงมากเป็นหลายเมตร ขนาดรถกวาดหิมะยังไปติดอยู่ตรงนั้น เมื่อวานเราเดินไปไม่ถึงตรงนั้น แต่ที่ประมาณ 4 กม. เราก็ได้เห็นสิ่งที่เขาบอกเล่าแก่เรา

หิมะที่เขากวาดเข้าข้างทาง

เราตั้งใจว่าจะปั่นกันสัก 9 โมงเช้าแต่ก็ออกสายอีกจนได้ ถนนช่วงเช้าดีขึ้นเยอะ แค่เฉพาะช่วงที่เป็นเนินที่จะเป็นน้ำแข็งหรือมีหิมะหลงเหลือมากหน่อย ทำให้เวชล้มกลิ้งไปหนึ่งตลบ ปั่นปัดไปปัดมาอยู่หลายครั้ง และบางจุดถนนเริ่มเสียเป็นหลุมเป็นบ่อ

วิวหมู่บ้านไกลลิบ ๆ

วันนี้แดดเปรี้ยงทั้งวัน หน้าเริ่มดำ ดำแค่จากแว่นลงมาจะเหมือนเจ้าแรคคูนเข้าไปทุกที เลยลองวิธีนี้ดู ไม่ต้องทาครีมให้เหนียวเหนอะหนะด้วย 🙂

Sun protection factor 1.000

ทางที่เราปั่นเข้าเมืองนี้น่าเบื่อสุด ๆ ตรง ๆ ๆ และก็ตรงเกือบ 3 กม.ได้ พอเลี้ยวโค้งทีก็ตรงอีกละ แต่ยังดีที่ยังตามลม ถ้าปั่นอีกสัก 5 กม.ก็จะเข้าเมืองแต่เราเห็นจรวดนี่มาจอดอยู่ อืม..เกาะจรวดไปเลยดีกว่ามั้ยเนี่ยถึงเมืองไทยเร็วดี 😉

A quicker way to get to Thailand