ตอนอยู่ที่ซอนกูลดัค เราได้ดูบอลกับวอลคั่นและอืซเลม ก็เลยรู้เรื่องบอลนิดหน่อย พอพูดถึงชื่อทีมของตุรกี ดูเขาจะชอบใจ รู้นิด ๆ หน่อย ๆ พอมีอะไรคุยกันได้ เราผลัดกันไปห้องน้ำทีละคน เพื่ออยู่คุยกับเขา ครั้งนี้ไม่ลืมที่จะถามชื่อ Sabri = สา บริ เป็นชื่อเขา น่ารักมาก เติมชาให้ดื่มตลอด พอเราอาบน้ำเสร็จ นั่งคุยกันสักพัก เขาก็ชวนเรากินขนมปังและสลัดกับเขา เขาคงไม่ได้เตรียมมาเผื่อแต่ก็ยังอุตส่าห์ชวนเรา เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่เรากางแต่เต้นท์ส่วนใน ส่วนนอกที่ทำหน้าที่กันฝนไม่ได้เอาออกมากาง เพราะฝนไม่ตกแน่นอน แต่เย็นนิดหน่อยกำลังสบาย

เมื่อวานเราหยุดพักหนึ่งวันที่เมืองเวซีลคือพรึ เพราะปั่นกันมา 6 วันติดกันแล้วเริ่มล้านิดหน่อย เราออกไปเดินเล่นในเมือง ไปที่สวนมีคนนั่งคุยกันตามม้านั่ง พอเขาเห็นเราเอากล้องออกมาถ่ายรูป เขาก็ชี้โบ้ชี้เบ้ไปอีกทางหนึ่งและบอกเป็นภาษาเตอกิชว่าตรงนั้นสวย อะไรประมาณนั้น คุณเวชบางครั้งกลายเป็นหมอเดา พอเดินไปก็เห็นหอนาฬิกา สุเหร่า อืม..เราเดาเก่งเหมือนกัน หลังจากนั้นโจคิมแวะไปโกนหนวดด้วย ส่วนเราก็นั่งคุยกับคนที่อยู่ในร้าน ปนกันไปมั่วทั้งภาษาอังกฤษ เตอกิช 😉 เราคุยกันคนละภาษา งู ๆ ปลา ๆ ไป ก็ได้เจ้าสมุดโน๊ตเล่มน้อย ๆ ที่จดคำศัพท์ไม่กี่คำไว้ ช่วยได้บ้าง ทุกครั้งที่มีปัญหาเรื่องภาษาจะนึกถึงขนมปัง เอ๊ะ หรือหมากฝรั่งนะ ของโดราเอมอน ที่กินเข้าไปแล้วไม่ว่าจะเจอคนชาติไหนก็พูดภาษานั้นได้ จำกันได้มั้ยคะว่าอะไรกันแน่?

ตกเย็นเราออกไปนั่งกินอาหารที่ร้านที่อยู่ในสวนอีกแห่งหนึ่ง บรรยากาศดีมาก ถ้าเป็นที่เมืองไทย สงสัยคงจะขายเหล้าขายเบียร์กันเอิกเกริก แต่ที่นี่ไม่ค่อยเห็นใครนั่งดื่มเบียร์ตามที่สาธารณะเลย เพิ่งสังเกตุว่าเวลาโจคิมไปซื้อเบียร์ที่ร้านเขาจะใส่ถุงสีมืด ๆ ที่ไม่สามารถมองเห็นว่าข้างในเป็นอะไร เราสั่งอาหารและสั่งโค้กหรือน้ำแทน ส่วนเบียร์ไปซื้อที่ร้านฝั่งตรงข้ามแล้วเอาไปกินที่ห้อง คนตุรกีน้อยคนที่จะพูดภาษาอังกฤษได้ โดยเฉพาะเวลาเรามาตามเมืองเล็ก ๆ คืนนี้โชคดีได้เจอแก้งส์พยาบาล เพิ่งเลิกงานและมาสังสรรค์รอเพื่อนกันที่ร้านนี้ มีคนหนึ่งที่พูดภาษาอังกฤษได้คล่องหน่อย ช่วยเราได้เยอะทีเดียว ส่วนใหญ่เขาไม่มีเมนูให้ดู คือเราอยากดูจะได้เลือกอาหารที่คิดว่าอร่อยและถูกหน่อย ใบเสร็จก็ไม่ค่อยได้ ที่อยากได้ใบเสร็จก็เพราะว่าเราจดบันทึกค่าใช้จ่ายประจำวันเพื่อดูว่าประเทศไหนใช้จ่ายไปเท่าไหร่ และอาจเป็นข้อมูลเผื่อนักปั่นคนอื่น ๆ ที่อยากจะมาปั่นในประเทศที่เราปั่นผ่าน ๆ มา จะได้รู้ว่าพักโรงแรมราคาประมาณเท่าไหร่ ณ เวลานี้

เช้านี้เราออกกันสายหน่อยจากเมืองเวซีลคือพรึ เช๊คเอาท์กันเลทหน่อย แพ๊คกระเป๋าเตรียมของเสร็จบ่ายโมงพอดี เลยไปหาอะไรกินกันก่อน กลายเป็นตัวประหลาดอีกแล้ว คนแห่เข้ามาดูเราดูจักรยาน มาทักว่าเราเป็นคนจีนอีกละ แต่เราไม่ยอม ฉันเป็นคนไทยย่ะ แล้วแม่ครัวก็หันมาด้วยความตะลึง เพราะลูกพี่ลูกน้องของเขาแต่งงานกับคนไทย เขาเลยมาขอถ่ายรูปกับเรา กินเสร็จเรียบร้อยก็ได้ฤกษ์ออกเดินทาง วันนี้ตั้งใจปั่นกันสั้น ๆ 30 กม.เพื่อย่นระยะทางที่จะไปอีกเมืองหนึ่งให้สั้นลง คือเมืองซัมซุน เส้นทางที่จะไปเมืองนี้มันค่อนข้างชันและยาวหลายกม.อยู่ พรุ่งนี้คงหนักหน่อยรวมแล้ว 84 กม. แต่หวังว่าไม่น่าเกินกำลัง 😉 30 กม.ที่ปั่นมาวันนี้ก็ไต่ขึ้นมาถึงระดับความสูงที่ 860 เมตรจากระดับน้ำทะเล พรุ่งนี้จะสูงกว่านี้

ปั่นออกมาได้ประมาณ 10 กม. ฝนทำท่าจะตกฟ้าร้องครืน ๆ แล้วฝนก็ตามมาหยดแปะ ๆ ความที่อยากจะเอาแจ๊กเกตกันฝนขึ้นมาให้ทันก่อนที่จะตกหนักไปกว่านี้ เราเลยจอดโดยไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคนอยู่แถวนั้น เพราะตลอด 10 กม.นี้ไม่ค่อยมีบ้านคน ยังไม่ทันได้หยิบเสื้อออกมาก็ได้ยินเสียงคนตะโกนมาจากอีกฝั่งหนึ่ง “ฮังโหล ชัย ๆ (ชา ชา)” ครั้งนี้เราต้องตอบปฏิเสธเพราะหนึ่งเราออกสายแล้ว สองฝนทำท่าจะตก จะปฏิเสธอย่างไรดี เขาอุตส่าห์เดินข้ามถนนมาหาเรา เราก็หาข้ออ้างว่าเราอิ่มแล้วบ้าง ไม่มีเวลาแล้วบ้าง ต้องขอโทษเขาที่ต้องรีบไป บางครั้งถ้าเราจอดทุกครั้งที่มีคนอยากจะเลี้ยงชาเรา เราคงไปไม่ถึงไหน เพราะก่อนหน้านี้ก็มีคนเลี้ยงวัว เรียกให้หยุดพัก คนนี้เรียกให้กินข้าวเลยแหละ ช่างใจดีอะไรอย่างนี้ คิดว่าเราใช้เวลาประมาณเกือบ 15 นาทีเพื่อปฏิเสธคำเชิญ ดูแกจะพยายามรั้งให้ดื่มชาให้ได้ หลุดจากคุณลุงมาได้ 500 เมตรมั้ง ฝนก็เริ่มตก และหนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่มองไปอีกฝากหนึ่งเห็นเฆมดำปี๋และดูจะตกหนักกว่าทางเราเสียอีก ดีที่ไม่ใช่เส้นทางของเรา

ในที่สุดเราก็มาถึงเมืองที่เราตั้งใจ 30 กม.นี้ ใช้เวลาเกือบ 3 ชม. อย่างว่าเราไต่เขาขึ้นมานี่เนอะ เห็นความเร็วเฉลี่ยแล้วรู้สึกหดหู่ อาจจะเป็นเพราะมีแต่เขาหรือเปล่าไม่รู้เนอะ ทำให้เรารู้สึกเหนื่อยกว่าปกติ และความรู้สึกที่ว่าเราไม่ได้ขยับไปไหนไกลเลยเมื่อมองในแผนที่