เมื่อวานตอนเช๊คอินเข้าที่พัก พนักงานบอกว่ารวมอาหารเช้าคนละอีก 10 RON แต่เมื่อเช้า เราได้ ขนมปัง ไข่เจียว แฮมและชี้ส จบ ตอนแรกก็คิดว่าเดี๋ยวคงจะมาเสิร์ฟกาแฟ เปล่าอ่ะ…แต่กลับบอกว่าเราต้องจ่ายเพิ่มสำหรับกาแฟ งง มันไม่แม้แต่จะเสิร์ฟน้ำให้ด้วยซ้ำ โฮ่..เซ็ง ออกมาโวยที่รีเซบชั่นเลย มันไม่น่าเป็นโรงแรมสามดาวเลย ดาวเดียวยังคิดแล้วคิดอีก

วันนี้เราต้องปั่นขึ้นเขา รู้สึกว่าคำว่า “ขึ้นเขา” นี่เขียนได้ทุกวันเลย ปั่นขึ้นก็ร้อน ไหลลงก็หนาว ขนาดต้องจอดเอาเสื้ออีกตัวมาใส่ วันนี้ปั่นขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่บนภูเขาลูกนี้ลูกเดียว อากาศเย็นมากไม่มีแดดอีกตามเคย พอลงมาถึงทางเรียบก็เจอพระพายมาคอยต้อนรับด้านหน้าเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่าจะปั่นเลยไปจากตรงที่พักอยู่นี่อีก 20 กม. แต่ผิดคาดไปหน่อย เพราะอากาศที่หนาว เราเลยต้องแวะปั้มบ่อย เติมพลังงานและหาไออุ่น เสียเวลาไป แต่ไม่ไหว มือเท้าเย็นไปหมด มีช่วงหนึ่งของถนนเส้นนี้น่าจะเป็นจุดที่ราบที่สุดละมั้ง มีร้านค้ามากมาย โดยเฉพาะร้านอาหาร เห็นเขาขายอะไรย่าง ๆ ด้วย นึกถึงไก่ย่างบ้านเรา 🙂

ขึ้นเขาไม่น่าเบื่อนะ เบื่อรถเยอะ โดยเฉพาะรถใหญ่ ๆ เบื่อถนนแคบ ๆ ขอบถนนลึก ๆ เบื่อหมาที่วิ่งไล่ตามแถมเห่า หมาสาธารณะเยอะมาก หมาเป็นแผ่นอยู่กลางถนนก็เยอะ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด แรก ๆ เวชก็ตกใจตื่นเต้นตอนมันวิ่งไล่ หลัง ๆ มาเริ่มชิน เอ้า…วิ่งตามมา ตามให้ทันนะ ทั้งวิ่งทั้งเห่า ท่าทางมันคงไม่ไหวกัน อยากรู้ว่ามีวิธีไหนที่ทำให้มันตกใจได้บ้างน๊า