Monthly Archives: March 2013

Problems with our route – advice needed !!!

We have been thinking about cycling from Sweden to Thailand for a couple of years now. The decision to go was taken in the late summer of 2012 and since then we have been busy planning everything.

Initially we had four different routes. Two of them were through Russia, one was through Ukraine and over the Caucasian mountain range and into Iran. The last option was through central Europe and then through Turkey and Iran before entering central Asia.

As you understand we have had many discussions over our dinner table regarding which route to choose. We eventually ended up going for the route through Turkey and the reasons for that were:

  • start going south instead of east would mean reach spring quicker (we now know going south means going into winter…)
  • We felt we wanted to see Turkey and Iran more than Russia. In cycle touring circles those two countries are seen as nice countries to cycle in.

We have now run into a problem that we didn’t forsee. There will be a presidential election in Iran in June which is when we plan to cycle through that country.

A few weeks before we started to cycle I read rumours in various forums that visas won’t be granted for independant travel in Iran during the spring and summer. It was just rumours and we thought we will find out later. Now when it is time to start the visa application procedure we have checked and double checked too and the fact is that visas will not be granted for crossing the land border on your own. Flying in is OK, but cycle across the border will not be allowed.

We are happy we got to know it already now when there is still time to change the plan.

There are two alternative routes to choose between.

Route alternatives

Route alternatives

A – northern route
The northern route from Bucharest to Ukraine, Crimea and southern Russia and go around the northern end of the Caspian sea

B – southern route
The southern route from Bucharest to Istanbul and then through Turkey, Georgia to Baku in Azerbadjan. From Baku we will take a ferry across the Caspian sea to Aktau in Kazakstan and then go east and join the original route somewhere in Uzbekistan.

Positive

  • Northern route  – Will allow a visit to Crimea. Not as hot temperatures as the southern route.
  • Southern route – Corresponds to orginal route. Turkish and Georgian food and wines. More mountains!!!

Negative

  • Northern route – Hard to get a visa for Russia. Less interesting nature with too much steppe
  • Southern route – Long wait for unpredictable ferry crossing

For the time being our discussions is mostly about the southern route. It corresponds most to our planned route but the major drawback apart from missing out on Iran, is the very unpredictable ferry crossing. We can look forward to a lot of bureacrazy and up to two weeks wait until we can board the ferry that has no timetable.

A friend of ours who is a seasoned touring cyclist said ”it’s a no-brainer. Just look at the map and see where the mountains are. The more mountains the more interesting”.

When cycling to work or the grocery store one tends to avoid hills, but when cycling for training or for tourism as we do, mountains are always more interesting even if we get tired of them sometimes. A dead flat area can be really boring to ride on.

We have not made any final decision and we are all ears to listen to our followers opinions, so dear follower – please write a comment about what route we should choose and why… 🙂

Rest days in Bucharest and flying to Sweden

We cycled for 10 consecutive days from Pere in Hungary to Bucharest in Romania. Although two of those days were in fact only half days in the saddle, we were very exhausted when we arrived to Bucharest. It was the same feeling as when we arrived in Krakow after 8 days of cycling.

The first rest day after such a long cycling session has to be a real rest day and we spent our first day in Bucharest visiting an old church and walking around in the downtown for an hour before we sat down in a cafe for almost two hours. Then we went home to sleep.

Still snow on streets

Still snow on streets


During our second rest day we had re-gained strength and could do a lot more interesting things. P Pat’s driver sent us to the village museum where we spent two hours walking around the premises looking at old farms, churches, windmills and so on that had been brought in from various regions of Romania. It is good museum with signs in English and we recommend anyone to visit it.

The way back from the village museum to downtown is a long walk along a major boulevard and we passed various embassies and the Arc d’ Triumph. When we got to the museum of Natural History we found out that ”the Human Body Exhibition” was on display there. The exhibition has traveled around the world for a number of years now and is rather controversial since it uses real human remains.

Colourful window at the village museum

Colourful window at the village museum


I have read about this exhibition before but Wej had not heard about it so we decided to go in. Only after a while did Wej understand that it was actually real human remains that were used and not plastic models. I must admit that the exhibition indeed was fascinating, but did I learn anything about the body that I didn’t already know?  Probably not!

Instead it left me with lots of questions like, why not do this exhibtion with plastic models instead? Would millions of people visitit the exhibition if plastic models were used instead? Were do the bodies come from and were the donors fully aware of how their bodies were going to be used once donated????

Semi-underground hut at the village museum

Semi-underground hut at the village museum

Apart from visiting museums, we also strolled around the snowy town and once again ended up in a cafe. In the evening P’Pat prepared some Thai food that we had together with grilled porkleg and sauerkraut. Truly crossover cuisine and very tasty. Thanks a lot P’Pat.

It took us 30 cycling days to reach Bucharest, but only one day to fly home. We left P’Pat around 11 and departed from the airport at 13.10. The flight went to Munich where we had to wait for some 5 hours before flying the last one and a half hour to Göteborg.

We don't need to rent bikes! We have our own :-)

We don’t need to rent bikes! We have our own 🙂

In Bucharest airport there was a free wifi and so it was in Munich airport too. When we arrived to Göteborg airport we had to wait for 35 minutes for the airport bus. There was a free wifi at the airport but it was so complicated to register and log in so we couldn’t use it.

Free wifi at airports, gas stations and cafes everywhere in central Europe and a long procedure to register to use the free wifi at a Swedish airport. Sweden definately has something to learn from Poland and Romania when it comes to providing visitors with access to the IT-world…. 🙂

Finishing the long walk with coffee, a nice chair and some internet reading

Finishing the long walk with coffee, a nice chair and some internet reading

We will take a break เราจะหยุดพักช่วงสั้น ๆ

We left our home on February 16 and although the weather has not been the best, we have enjoyed our trip so far and met lots of nice people. We do look forward to the remaining 13.000 km of cycling.

Before we started cycling we nurtured the idea of taking a break from our cycling trip and go to Sweden during the Eastern vacation. We have now decided to do that and we will fly home tomorrow (29 March) and return to Bucharest on April 9, when we start the long ride towards Bangkok.

During these 9 days our bikes will be safely parked at our Thai friendʼs house in Bucharest while we will meet friends and relatives who we wonʼt see for a year.

When in Sweden, we will write some summaries, and add pictures and other material on this blog so please check it regularly.

เมื่อวันที่ 16 กพ.เราเริ่มปั่นออกจากบ้านที่โกเธนเบิร์ก และถึงแม้ว่าช่วงแรกนี้อากาศจะไม่ค่อยอำนวย
แก่เราเท่าไหร่แต่เราก็ยังสนุกกับการเดินทางนี้อยู่ ได้พบเพื่อนใหม่ที่น่ารักมากมาย และจะกลับมาปั่น
ระยะทางที่เหลืออีก 13,000 กม.ต่อ

ตอนที่เราวางแผนที่จะปั่นจักรยานท่องเที่ยว เคยคิดว่าจะกลับบ้านช่วงอีสเตอร์ ตอนนี้เราตัดสินใจว่าจะ
บินกลับสวีเดนพรุ่งนี้วันที่ 29 มีนาคมและจะกลับมาที่บูคาเรสต์อีกครั้งวันที่ 9 เมษายนและจะเริ่มเดิน
ทางมุ่งไปกรุงเทพฯ ช่วงเวลา 9 วันที่เราหยุดนี้ จักรยานเราจอดอยู่ในที่ปลอดภัยที่บ้านพี่ภัทที่เรามาพัก
อยู่ด้วยที่บูคาเรสต์

ที่สวีเดนเราจะเขียนสรุปทริป เพิ่มรูปถ่ายและอื่น ๆ ที่บล๊อค เข้ามาติดตามพวกเราต่อนะค่ะ

โรมาเนีย Calinesti -> Bucharest

เราคิดว่ายังมีเวลาอีกนิดหน่อย ลองสอบถามคนแถวนั้นดูว่าถ้าออกไปอีกหน่อยเนี่ยจะมีที่พักมั้ย? ภาษามือไปเรื่อย ก็ตกลงว่ามีแต่อีก 10 กม. ไม่เป็นไร ขอให้ได้ระยะทางอีกหน่อยก็ยังดี เพราะวันรุ่งขึ้นจะได้ใกล้บูคาเรสต์เข้ามาอีก ปั่นไปก็มองหาไปป้ายที่พักไปเรื่อยจนกระทั่งเจอ Pensiunea Kometa 2 ดาว จอดตรงนี้แหละ เช็คอินเรียบร้อย ทำธุระแล้วเราก็ลงมาทานอาหารเย็นกัน และวันนี้นี่เองที่เรารู้จักอีกด้านหนึ่งของโรมาเนีย คือ สถานที่นี้เป็นแหล่งบันเทิงของเหล่าคุณผู้ชายทั้งหลาย และครั้งแรกของพวกเราที่ถูกโกงซึ่ง ๆ หน้าถึงสองครั้ง ครั้งแรกคือมื้อเย็น หล่อนสาวเสริฟทอนเงินแบบปัดเศษ โดยที่ไม่พูดอะไร ตอนนั้นยังงง ๆ อยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็ลองนั่งรอ แต่ไม่เห็นวี่แววว่าหล่อนจะเดินกลับมา เหนื่อยละเลยขี้เกียจโว้งเว้งด้วย ครั้งที่สอง มื้อกลางวันระหว่างทางมาบูคาเรสต์ ร้านก็ดูดี เอาเมนูมาให้ดู ส่วนใหญ่จะชอบดูราคาของอาหารก่อนสั่ง เพราะไม่อยากสุรุ่ยสุร่ายนัก พอเรียกเช๊คบิล เห็นบิลแล้วเกิดอาการ เรียกมันกลับมาและเอาเมนูมาด้วย ราคาอะไรจาก 14 RON เป็น 20 RON จาก 12 RON เป็น 18 RON

ตอนแรกคิดว่าจะพักที่เมืองนี้ Tito แต่มาโดนไอ่ร้านนี้มาโกงซึ่ง ๆ หน้าก็เลยหมั่นไส้ อีกอย่างเรายังมีเวลาอีกหลายชม.ที่สามารถปั่นได้และเมืองนี้ถ้าหยุดเร็วก็ไม่มีอะไรให้ดูเพราะเป็นเมืองเล็ก ๆ เลยฮึดปั่นต่อไป ลมก็ยังพัดสะบัดตามเดิม มีอยู่หลายช่วงที่สองข้างทางเป็นทุ่งนา กว้างจรดสุดลูกหูลูกตา ลมก็ยิ่งพัดสนั่นหวั่นไหว มาข้าง ๆ บ้าง ด้านหน้าบ้าง บางทีมาแบบวูบแรง ๆ ต้องเอียงตัวต้านไว้ คนที่ปั่นด้านหลังต้องคอยมองว่ามีรถใหญ่มั้ย ถ้ามี ไม่ใช่ว่าให้บอก แต่ต้องตะโกนเพราะลมแรง ขนาดเวชตะโกน โจคิมยังไม่ได้ยินเลย เวชเลยขอปั่นข้างหน้าละกัน กันลมให้ เหนื่อยค่ะ ไม่ว่าจะปั่นข้างหน้าหรือข้างหลัง เรายังมีโชคอยู่บ้างเพราะทางการของที่นี่เขาเตือนประชาชนเขาว่าไม่ควรออกมาข้างนอก แต่นักปั่นอย่างเรารึ! ไม่ใช่ไม่ฟังแต่ฟังไม่ออกค่ะ 😉 ได้ข่าวจากพี่ภัทว่าเขาประกาศปิดโรงเรียนที่บูคาเรสต์ และข่าวอีกทางจากพนักงานที่โมเต็ลว่าเขาปิดถนนไฮเวย์ด้วย ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าพนักงานคนนี้รู้แน่หรือเปล่า แต่อย่างไรนี่เป็นโชคดีของเราคือรถไม่มากเหมือนปกติ ทำให้ปั่นได้สบายขึ้นมาหน่อยถึงแม้ลมจะแรง แต่ก็ยังต้องคอยมองจราจรด้านหลังเราอยู่ดีหิมะตามท้องถนนเริ่มละลาย และทุกครั้งที่มีรถแซงเราไปก็จะสาดหิมะเปียก ๆ ใส่เรา ทำให้รองเท้าเปียกและเย็น รู้สึกว่าเราจะหยุดทุก ๆ 10 กม. วันนี้น่าจะเป็นสถิติที่เราแวะปั้มบ่อยที่สุด ที่แรกคิดว่าน่าจะนานที่สุด เพราะมีลูกค้าแถวนั้นมานั่งคุยเล่นกันอยู่ ปั้มแถวนี้เป็นปั้มเล็ก ๆ ไม่ได้มีสาขาที่ไหน ดูเหมือนว่าถ้าใครตกงานก็จะไปเปิดปั้มน้ำมันกัน

The guys at the gas station. The guy wearing a coat wants to be a sumo wrestler

The guys at the gas station. The guy wearing a coat wants to be a sumo wrestler

ปั่นมาได้ 70 กม.เรามาถึงเมือง ๆ หนึ่ง แต่ดูท่าทางแล้วคงไม่มีที่พักแน่นอน เช๊คจากจีพีเอส ก็ปรากฎว่าอีกเกือบ 8 กม. ถ้าไม่ไหวแล้วจะไปนอนที่ไหนก็เลยจำเป็นต้องไหว เริ่มปั่นต่อ ระหว่างทางที่ปั่นลมก็เริ่มผ่อนลง ไหล่ทางก็เริ่มกว้างขึ้น คือเราไม่ต้องตะโกน เพราะรู้แน่นอนว่ารถเยอะ ตอนที่ปั่นอยู่ก็คิดว่าเมื่อไหร่จะถึง แต่พอปั่นกำลังมันส์เครื่องร้อนเข้าที่ โจคิมทำสัญญาณบอกให้หยุด อ้าว..ถึงแล้วหรือ??? และขณะนั้นไมล์แสดงบนหน้าจอว่าเราปั่นมารวมแล้ว 80 กม.นิด ๆ ส่วนบูคาเรสต์อีก 20 กม.ถ้าเป็นเพื่อน ๆ อยากจะอยู่ที่โรงแรมนี้หรือจะปั่นต่ออีกสัก 1 ชม.แล้วก็ถึงเลย…อากาศมันมาลวงเวชมั้ง เพราะลม หิมะเปียก ๆ มันเริ่มซาลง เอาก็
เอา..ฮึดอีกนึด เลยส่งข้อความไปหาพี่ภัทว่าจะพยายามเข้าบูคาเรสต์เย็นนี้เลย ตอนนั้นเวลา 17:30 น. แต่พอพ้นเขตที่มีต้นไม้
ทั้งสองข้างทาง ก็เปิดโล่งอีกแล้ว ลมพัดสะบัดอีกรอบ กลับไปอยู่ในสถานการณ์เหมือนช่วงแรกอีก คือต้องตะโกนเตือนกันเรื่องรถ โชคยังดีที่เป็นช่วงสั้น ๆ เวชไม่มองไมล์วัดระยะทางเลย เพราะยิ่งมองยิ่งหมดกำลังใจ มันเพิ่มช้ามาก เลยตะบี้ตะบันปั่นตามหลังโจคิมมาเรื่อย ในที่สุดก็เข้าเมือง รถเยอะมาก เป็นธรรมดาของเมืองหลวงและก็มาจอดอยู่หน้าประตูที่พักของพี่ภัท พวกเราล้างรถจักรยานที่
หน้าตึกก่อน เพราะไม่อย่างนั้นบ้านพี่ภัทมีหวังเลอะเทอะหมดแน่ เวชขึ้นไปหาพี่ภัทก่อนและแบกกระป๋องและกะละมังที่เต็มไปด้วยน้ำอุ่นลงไปเพื่อล้างจักรยานและกระเป๋าจักรยานทั้ง 8 ใบจนเกือบจะสะอาดกว่าตอนที่เราปั่นออกจากบ้านเสียอีก และตอนนี้จักรยานของ
เราจอดอยู่ที่ระเบียงตรงห้องที่เรานอนพัก ซึ่งรู้สึกดีเพราะไม่ทำให้เกะกะภายในห้อง เดี๋ยวเราจะหาที่แอบกระเป๋าทั้ง 8 ใบ น่าจะหลัง
โซฟาท่าจะดี

Bikes in diplomatic custody at P'Pat's balcony... :-)

Bikes in diplomatic custody at P’Pat’s balcony… 🙂


หลังจากที่ชิมอาหารโรมาเนียมาตลอดทาง เย็นนี้พี่ภัททำปอเปี๊ยะสดและข้าวไข่เจียวให้กิน แค่นี้ก็หรูสุด ๆ ให้บรรยากาศไทย ๆ มาก ยังรู้สึกดีใจที่ตัดสินใจปั่นเข้าบูคาเรสต์วันนี้

Day 30

Part 2 of section 1 completed – mostly wearing snow goggles

For a Swede it is normal to travel south to meet the spring and for us our plan was to meet the spring somewhere south of the Tatra mountains in Poland. Instead of spring we got a major blizzard and the further south we have travelled the worse the weather has got and maybe there will be igloos along the streets of Bangkok when we arrive.
I have used my snow goggles much more often than I wanted to and my hope was to not need to use them on the ride in to Bucharest, but once again the surroundings were all white when we glanced out from the window in our motel room. It didn’t look like a snow goggle-free day….

The strong wind from yesterday evening had ceased a bit but not completely and it had started to snow heavily instead. To say that we were happy for the cycling conditions would be an exaggeration, but nevertheless there were one major advantage that we immediately noticed. There was hardly any traffic on the road.

The view from the window when we woke up.

The view from the window when we woke up.

It was 102 km to the address where P’Pat (diplomat at the Thai Embassy) lives and if it hadn’t been for the weather conditions it would have been a normal distance to ride. Now it looked like we would have trouble to reach the capital within one day.

We set off at 8.20 without having decided any goal for the day. Our aim was just to get a lot closer to Bucharest so that we could reach it tomorrow if we can’t do it today.

Red bike on white snow. A combination that we have seen far too often during this trip.

Red bike on white snow. A combination that we have seen far too often during this trip.

At first the cycling went without problems. We were almost alone on the road, the wind was in our sides and the snow that fell was dry so we never got wet. The road had been cleared of snow and salt sprayed so there was only a string of slushy brown melting snow in the middle of it. Everytime a car overtook us we got a spray straight into our sides and we soon had to put on our rain pants to not get completely wet from those showers.

Our routine is that one rides at the back act as a rearguard shouting to the one in front whenever cars or trucks approach from behind. Being the rear guard during the early hours of this ride was easy because there was hardly any traffic to warn about.

After some 20 km we came to a little gas station that didn’t belong to any of the big chains. There was no little nice cafe with wifi that we had got used to. This small gas station looked like the gas stations of the old days where you could get your car repaired and on the shelves there were all sorts of spare parts for a car, but nothing for a bicycle.

The guys at the gas station. The guy wearing a coat wants to be a sumo wrestler

The guys at the gas station. The guy wearing a coat wants to be a sumo wrestler

We were invited in to this little station and there was a small group of people gathered there for their daily gossiping. We were placed on chairs in front of a heater and although we couldn’t understand each other’s language at all, we used sign language. Wej was once again asked if she is Japanese. One of the guys seemed to be a real joker and pointed to his belly and said he was working hard to be a sumo wrestler. We then invited him to ride with us and he then struck his forehead with his hand and exclaimed something that we understood as ”crazy”.

The wind got stronger and the snow turned into rain and we stopped at every gas station we passed to get warm. Our daily budget for coffee has probably to be revised after this trip.

Everytime we came to a village or a gas station we looked at our map and GPS as well as asked the locals about where the next motel would be. Sometimes the weather got a little bit better and then I felt that we should go as long as possible but when passing long straight sections over open fields, then I just wanted to get to the next motel. The headwind was fierce and we couldn’t communicate properly without shouting.

The longer we got, the more the thought of maybe reaching Bucharest got on to our minds.

Normally we have a plan for the day and in the afternoon we discuss where to stay for the night, but if anyone of us feels week it is that person who has to decide to stop earlier. I have made such a decisions a couple of times when I have been completely worn out. During this ride it was Wej who felt weak while I could have gone on.

As the day went by we just kept going and going and aimed at a motel some 20-25 km outside Bucharest. When we got there around 5 PM it looked nice and I looked forward to the nice shower, but I had hardly put my feet on the ground when Wej said:

– Let’s go for Bucharest.

She is really tough and I hesitated a bit, but she was stubborn and just apparently she didn’t want to bike the following day so off we went. The road had made some turns and we now had tailwind and could ride at hight speed. We passed the ring road that encircles the city and just kept going following the GPS.

Bikes in diplomatic custody at P'Pat's balcony... :-)

Bikes in diplomatic custody at P’Pat’s balcony… 🙂


When looking at the map of Bucharest it resembles a cycle wheel with the ring road as the rim and the big avenues leading into the city as the spokes. We rode in to the city along one of those ”spoke-avenues” and soon we were outside P’Pats house.

Before lifting the bikes up to her apartment, they needed to be cleant before. Wej fetched bucket after bucket with warm water and we rinsed everything form panniers to the bikes itself.

In the evening we had some very welcome change to the Romanian cuisine. P’Pat served home made spring rolls and a Thai omelette. Things couldn’t be better and once sitting down in her apartment, we really appreciated that we had put in the extra effort to reach Bucharest in one day.

To conclude today’s cycling I can just say that I arrived Bucharest using my snow goggles. They have been used in Sweden, Poland, Slovakia, Hungary and southern Romania. This was not planned, but now we are finally here…. 🙂 🙂 🙂 I really hope I won’t need them all the way to Bangkok.

Day 29

The river that we cycled along yesterday runs through the city of Ramnicu Valcea and there is a bridge in the city centre. When we got there work was going on and the bridge was blocked by large trucks and excavators. Signs showed the re-routed way to Bucharest and we followed them until they simply disappeared. We ended up in a residential area and an older gentleman approached us to offer some help. He spoke none of the languages we know, and we spoke none of the ones he eventually knows. He pointed towards the re-route north of the city and walked away. Then he got second thoughts and came back and made signs of us lifting the bikes. We understood this as it would be possible to pass the construction site. We went there and found a path that we cold take that led us past the area where work was going on and we could go over the bridge as planned. Going on the re-route would have been caused us ot cycle 7-8 km extra and that was someting we were not interested in.

The morning was cold, it was only -1 degree, but it felt a lot colder. We had to ride 10 km on flat ground until the hilly section started and we just wanted to get there as soon as possible so that we would get warm again. Climbing is hard work and it is strange, but when it is freezing cold we often want a hill so that we can get warm again.
Skärmavbild 2013-03-26 kl. 00.19.00

These hills were rather long. Both were a bit more than 200 vertical meters and between the first and the second one there was a long downhill section that took us back to the level we started at 🙁 Going down those downhils were terribly cold and we had to stop on the top of each pass to put on extra layers of clothing to not get deep frozen during the descent.

We took many long breaks today to get warm and to find motivation. We have supported the gas stations along today’s route with a lot of money by buying their coffee.

In one of the switchbacks close to the top of the second hill there were a resting place with lots of restaurants that sells grilled food. It looked just like on a mountain road somewhere in northern Thailand. Car drivers had stopped to eat, truckers had their lunch, dogs ran around everywhere and all people looked at the crazy foreigners passing by on bicycles towards the top of the mountain.

Barbecue at one of the restaurants at the highway rest place

Barbecue at one of the restaurants at the highway rest place

Once down from the moutain it was still some 15-20 km to go to the town of Pitesti and there was only one road and all trucks in the southeastern part of Europe seem to pass there. One of us had to cycle mostly looking back and shouting to the other one when trucks approached so that we could go to the side and let them pass. The trucks came in large groups, often 5-8 of them together followed by a long tail of ordinary cars. It was good to stand beside the road when all those vehicles passed and between those groups we had the roads to ourselves.

Like a scene from any hilly road on Thailand. Barbecue chicken vendors side by side of each other.

Like a scene from any hilly road on Thailand. Barbecue chicken vendors side by side of each other.

When we arrived in Pitesti we were extremely cold. We wanted to go at least 10-20 km further to have Bucharest within reach tomorrow. I have a thermometer in my cycle computer and during the last our of cycling I could see the temperature falling from -2 to -4.5. The wind caught up and it started to snow.

Trucks from Syria and Turkey show that we are approaching warmer areas...

Trucks from Syria and Turkey show that we are approaching warmer areas…

It is now ”only” 102 km to Bucharest on a small road that is mainly downhill. Weather forecast looks bad with colder temperatures tomorrow, headwind and snow. We called our friend at the Thai Embassy in Bucharest and she said that schools would be closed tomorrow because of the weather conditions.

As mentioned in a post a couple of days ago we have now had winter in Sweden, in Hungary and in Romania. The problem with the weather in Romania is that it changes form day to day. Nice spring one day, snow storm the other and then next day again it is once again spring. We are sick of this kind of weather….

We want spring N O W…. !!!

โรมาเนีย Râmnicu Vâlcea -> Pitești -> Calinesti

เมื่อวานตอนเช๊คอินเข้าที่พัก พนักงานบอกว่ารวมอาหารเช้าคนละอีก 10 RON แต่เมื่อเช้า เราได้ ขนมปัง ไข่เจียว แฮมและชี้ส จบ ตอนแรกก็คิดว่าเดี๋ยวคงจะมาเสิร์ฟกาแฟ เปล่าอ่ะ…แต่กลับบอกว่าเราต้องจ่ายเพิ่มสำหรับกาแฟ งง มันไม่แม้แต่จะเสิร์ฟน้ำให้ด้วยซ้ำ โฮ่..เซ็ง ออกมาโวยที่รีเซบชั่นเลย มันไม่น่าเป็นโรงแรมสามดาวเลย ดาวเดียวยังคิดแล้วคิดอีก

วันนี้เราต้องปั่นขึ้นเขา รู้สึกว่าคำว่า “ขึ้นเขา” นี่เขียนได้ทุกวันเลย ปั่นขึ้นก็ร้อน ไหลลงก็หนาว ขนาดต้องจอดเอาเสื้ออีกตัวมาใส่ วันนี้ปั่นขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่บนภูเขาลูกนี้ลูกเดียว อากาศเย็นมากไม่มีแดดอีกตามเคย พอลงมาถึงทางเรียบก็เจอพระพายมาคอยต้อนรับด้านหน้าเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่าจะปั่นเลยไปจากตรงที่พักอยู่นี่อีก 20 กม. แต่ผิดคาดไปหน่อย เพราะอากาศที่หนาว เราเลยต้องแวะปั้มบ่อย เติมพลังงานและหาไออุ่น เสียเวลาไป แต่ไม่ไหว มือเท้าเย็นไปหมด มีช่วงหนึ่งของถนนเส้นนี้น่าจะเป็นจุดที่ราบที่สุดละมั้ง มีร้านค้ามากมาย โดยเฉพาะร้านอาหาร เห็นเขาขายอะไรย่าง ๆ ด้วย นึกถึงไก่ย่างบ้านเรา 🙂

ขึ้นเขาไม่น่าเบื่อนะ เบื่อรถเยอะ โดยเฉพาะรถใหญ่ ๆ เบื่อถนนแคบ ๆ ขอบถนนลึก ๆ เบื่อหมาที่วิ่งไล่ตามแถมเห่า หมาสาธารณะเยอะมาก หมาเป็นแผ่นอยู่กลางถนนก็เยอะ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด แรก ๆ เวชก็ตกใจตื่นเต้นตอนมันวิ่งไล่ หลัง ๆ มาเริ่มชิน เอ้า…วิ่งตามมา ตามให้ทันนะ ทั้งวิ่งทั้งเห่า ท่าทางมันคงไม่ไหวกัน อยากรู้ว่ามีวิธีไหนที่ทำให้มันตกใจได้บ้างน๊า

Video of winter in Romania

Here comes a short 1 minute long compilation of clips of the winter day (see story about Day 26) in Romania. It shows how it was before things got nasty on the last hill. All the talk is in thai, but sometimes pictures talk for themselves too.

วีดีโอที่ทำไว้ตอนที่หน้าหนาวกลับมาอีกครั้งที่โรมาเนีย ช่วงข้ามเขาพอดี

Day 28

If yesterday’s cycling was charachterized as a ride through dull landscapes, then today’s ride was the complete opposite. Minus and plus evens out and now we are even…. 🙂

Before leaving the city of Sibiu we cycled around and checked out the old town. This city too seems to be a very charming city just like Medias was yesterday. I really recommend visiting these towns if you want to go for a long weekend and see nice old cities. It is just as interesting as going to France or Italy but the prices for food and accomodation is a lot lower than in those countries.

View over the roof tops  from our room in central Sibiu

View over the roof tops from our room in central Sibiu

When we left the old town we soon came to the commercial centers where all the big international stores are. We saw some Swedish brands like H&M and some more there.

As soon as we came outside the city center we saw the really tall and snow covered mountains south of the city. They really looked majestic and to us they seemed like a giant wall. We knew there was a little hole in that wall though but we couldn’t see it until we got closer.

After some 15 km we came to a big roundabout where some major roads in southern Romania link to each other. We had a cup of coffee and a sandwich there and then went on to the smaller road that lead to the ”hole” in the giant wall.

At the start of the road there was a sign that we have seen before that we interpret as cycling, walking and horse carriages are forbidden. We have never cared about it, the police have never said anything when they have seen us and we have met plenty of horse carriages on roads with these signs. Anytime we ride on such a road and notice horse dung on it, then we understand that the ban on that sign is not enforced.

Buying smoked cheese from a roadside vendor.

Buying smoked cheese from a roadside vendor.

The cycling through the valley was a stunning ride along a river that had cut through the mountain range. Someplaces the road was straight and elsewhere it meandered just like the river it follows. The mountains were never far away and there were sections where the valley was so narrow that the road was actually built on a bridge in the river.

Today’s ride was also mainly downhill and besides that we had tailwind.

The marvelous scenery, downhill ride, tailwind and sunshine made our day. The only drawback was that since this road is the only way to cross the mountain range the traffic is rather intense. Many trucks passed us and as long as the shoulder of the road was wide it was not a problem. Where the shoulder was narrow we usually stopped to let them pass.

I can imagine that a ride along this road in summer must be even more fantastic.

When we stopped outside a small village to take some photos we heard music from the village. Although not yet in Balkan proper, the music was absolutely characteristic for that area. We cycled closer to take some more photos and listen a little more to the music. It was like the stereotype becoming became real. I like that kind of music and even more so when it is played on a lousy radio in the backyard of a house in a small village in southern Romania.

The road without any cars...

The road without any cars…

I think I have mentioned before that dogs roam around freely in the Romanian countryside. Today we have been chased by dogs for real the first time. They haven’t been angry though, but with a bunch of dogs running and barking loudly on your inside and cars passing on your outside can be a bit frustrating. But we can just as well get used to it because we will be chased regularly by dogs from now on until we arrive in Bangkok.

At one occasion two dogs came running towards us from the opposite side of the road but then we were saved by two trucks coming towards us and separated us from the dogs. Trucks can be good too…. 🙂

In cycle touring circles the topic of how to deal with chasing dogs are often discussed and there are a number of techniques to be used. We’d better start to find out which method that suits us best. My guess is that there will be a lot of dog chasing stories later on in this blog.

The end of the hole through the giant wall and the end of this blog post.

The end of the hole through the giant wall and the end of this blog post.

โรมาเนีย Mediaș -> Sibiu -> Râmnicu Vâlcea

เมื่อคืนเราซื้อขนมปังและชี้สเป็นก้อนมาเป็นอาหารเช้า พอทานกันเรียบร้อยแล้ว ก็ออกทัวร์ในเมืองซีบิวก่อน พอปั่นไปถึงใจกลางเมืองก็มีนักท่องเที่ยวจากอิสราเอลมาขอถ่ายรูปเรา

สองวันก่อนที่ปั่นจากตูรด้า (Turda) ไปเมดิแอช (Medias) มีพายุหิมะระหว่างทาง (เดี๋ยวจะเอาวีดีโอมาแปะให้ดูกันนะ) แต่วันนี้หิมะละลายหายไปหมดไม่มีวี่แววว่ามันเคยเกิดขึ้น นี่ถ้าเราไปเล่าให้ใครฟัง ไม่รู้ว่าเขาจะเชื่อเรามั้ย? เพราะมันช่างแตกต่าง วันนี้ปั่นสบายตามลมตามน้ำ สวยมากเขาสูง ๆ ยังมีหิมะอยู่ที่ยอด แต่แดดไม่ค่อยมี รูปเลยออกมาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ มีเครียดบ้างกับจราจร เพราะรถใหญ่เยอะมาก มาแค่คันเดียวก็ยังพอไหว แต่ถ้ามาเป็นขบวนหลาย ๆ คันก็ทั้งหลบและจอดข้างทาง เพราะกลัวพี่เขาจะเบียดตกข้างทาง อีกอย่างทางมันเลี้ยวไปเลี้ยวมาด้วย ถ้าไม่มีรถบรรทุกใหญ่ ๆ คงจะปั่นได้สนุกกว่านี้ ภาพวิวจากข้างทางค่ะ
SONY DSCSONY DSCSONY DSCSONY DSC

ระหว่างทางมีขายน้ำขายผลไม้และชี้สเนยแข็ง

แม่ค้าจากฮังการี ซื้อ 1 ชิ้นแถมชี้สอีกประเภทหนึ่ง

แม่ค้าจากฮังการี ซื้อ 1 ชิ้นแถมชี้สอีกประเภทหนึ่ง

เห็นร้านนี้และอีกหลาย ๆ ร้านริมทางแล้วให้นึกถึงเมืองไทยจัง

เหมือนร้านตามถนนใหญ่บ้านเราเลย

เหมือนร้านตามถนนใหญ่บ้านเราเลย

เรามาถึงทางแยกซึ่งรถใหญ่และรถเล็กจะไปกันคนละทาง เลยขอจอดที่ปั้มเพื่อพักนิดหน่อยก่อนลุยต่อ เราผลัดกันไปเข้าห้องน้ำ ผลัดกันเฝ้าจักรยาน ตอนที่เรากางแผนที่ออกมาดู ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งสนใจ เข้ามาถามและคุยกับเรา ไป ๆ มา ๆ เขาเริ่มมีความคิดที่จะลายาวแบบเราบ้างละ เขาว่าถ้าเราทำได้เขาน่าจะทำได้เช่นกัน ดีใจที่สามารถจุดประกายให้กับเพื่อนใหม่ หลังจากนั้นเราแยกทางกัน ลมก็เริ่มไม่เป็นใจ เหลืออีกตั้ง 20 กม.กว่าจะถึงเมืองที่เราตั้งใจหยุด เราผ่านเมืองเล็ก ๆ รายทาง เห็นว่ามีโรงแรมใหญ่ ๆ ที่พักมากมาย แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นเมืองท่องเที่ยวช่วงหน้าร้อนเสียมากกว่า ช่วงแรกไม่มีรถใหญ่ ๆ เลย เหมือนทางมันมาบรรจบกันละมัง รถบรรทุกเริ่มมาใช้ถนนเส้นเดียวกับเราอีกรอบ ไม่เป็นไรถึงตอนนี้อีก 10 กม.เท่านั้น ในที่สุดก็มาถึงเมือง Râmnicu Vâlcea เหมือนได้ยินเขาออกเสียงว่า ”รามนิคุ วาลเซีย”