ปั่นออกมาได้หน่อยเราจอดเพื่อใส่แบตเตอรี่ที่แผ่นทำความร้อนที่รองเท้า แล้วหางตาเวชก็เห็นว่ามีรถมาจอด ก็คิดว่าคงจอดหน้าบ้านเขามั้ง แต่เขาลดกระจกลงและเดินมาถามว่า ”ทุกอย่างเรียบร้อยดีมั้ย?”  น่าประทับใจมากกับการเป็นห่วงของเขา เราได้คุยกันนิดหน่อย เขาเล่าว่าเขาทั้งปั่นจักรยานและยังเป็นนักร้องเพลงร๊อคของวงดนตรีที่ฮังการีด้วย

นักร้องเพลงร๊อค

ดีใจที่ได้เจอกับนักร้องคนนั้น แต่วันนี้ทั้งวันมันช่างน่าเบื่อจริง ๆ ทั้งอากาศที่เย็นแถมต้านลม, จราจรที่บางช่วงแน่นไปด้วยรถใหญ่ ๆ, วิวก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแทบจะตลอดเส้นทางและเส้นทางนี้เองที่ตรงเป็นกิโล ๆ ๆ ๆ จริง ๆ นะ มันตรงมาก ลองเช๊คที่ Daily map ได้เลยขอท้า 🙂 แต่พอปั่นมาได้หน่อยคืออีก 10 กม.จะถึงด่านเข้าประเทศโรมาเนีย เริ่มมีโค้งนิด ๆ หน่อย ๆ ก็มีเรื่องน่าแปลกใจคือ ธรรมชาติที่แปลกตา แรก ๆ เวชก็ก้มหน้าก้มตาปั่นตามโจคิมซึ่งเป็นรถใหญ่กันลมให้ “สุดยอด, มายดาลิ่ง” พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่า แทบจะตลอดทางเช่นกันที่ฝั่งซ้ายมือของถนนเริ่มเห็นหญ้าสีเขียว แต่ทางขวามือยังเป็นหิมะขาวโพลน คงเลือกไม่ยากว่าอยากอยู่ฝั่งไหนใช่มั้ยคะ?

เขียวข้างขาวข้าง

เวลาประมาณบ่ายสองโมงกว่า เราผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองของโรมาเนีย ได้คุยกับตม.นิดหน่อย และที่สำคัญคือถ่ายกับป้าย 🙂

โรมาเนีย ประเทศที่ 5