นี่เกือบ 2 อาทิตย์แล้วที่ล้มเข่ากระแทกกับหินบนภูเขา ทำไมมันยังไม่ยอมหายสักที ขนาดลงทุนนั่งรถไฟเข้าเมืองหลวงของจอร์เจีย ตอนแรกคิดว่าจะอยู่แค่สองวันด้วยซ้ำ แต่กลายเป็นอาทิตย์ไป กินยา ทายา ออกไปเดิน แต่ไปได้ออกไปปั่น เฮ้อ ถ้าได้ออกไปลองปั่นอาจจะรู้ว่าควรจะอยู่ต่อที่ทบิลิซิ
เมื่อตอนที่อยู่ทบิลิซิ โจคิมได้พักผ่อนเยอะ อย่างน้อยก็ไม่ต้องดูแผนที่หรือหาทาง เพราะทอมอยู่ที่นี่มาเกือบสองอาทิตย์ รู้จักไปหมดทุกซอกทุกมุม ตอนเช้าเรานั่งแท๊กซี่ อิอิ เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งแท๊กซี่ตั้งแต่ปั่นออกจากบ้านมา ทอมบอกว่าแท๊กซี่ที่นี่ถูกมาก เขาเรียกและจ่าย 5 ราลี่ตลอด ไม่ว่าจะไกลหรือใกล้ แต่วันนี้ได้ยินคนที่โฮสต์เทลอีกที่หนึ่งบอกว่า 3 ราลี่ก็พอแล้ว โฮสต์เทลที่เรานัดเจอกับทอมอยู่ออกมานอกเมืองหน่อย ทำให้ไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก อีกอย่างที่ไม่ชอบคือเขาจะล๊อคประตูตลอด จะออกหรือจะเข้าต้องกดกริ่งเรียก แถมกลางคืนยังมีดึงประตูเหล็กลงมาปิดเสียมิด เกิดไฟไหม้ขึ้นมาทำงัย แต่ที่นี่เราได้ห้องส่วนตัว ไม่ต้องนอนรวมกับใคร แต่จ่ายเท่ากับทอมที่ต้องนอนรวมกันกับอีก 5 คน ชอบร้านขนมปังในซอยเล็ก ๆ เราได้กินขนมปังแบบไม่ร้อน ๆ ก็อุ่น ๆ จากเตาหลังร้านทุกเช้า และร้านขายของอีกฝั่งฝากถนน ที่ชอบเพราะเขารับบัตรเครดิต บางทีร้านที่ไม่รับบัตรก็ดีนะ จะได้คิดแล้วคิดอีกว่าจะซื้อไม่ซื้อดี 😉
ก่อนเข้าทบิลิซิ นอกจากทอมกับนิคชาวอังกฤษที่เราเคยปั่นด้วยกันที่ตุรกีช่วงหนึ่งแล้ว เรายังพบและทำความรู้จักกับนักปั่นคนอื่น ๆ ที่จะปั่นไปทางเดียวกับเรา คนหนึ่งจากโปแลนด์ชื่อ ”บาเทค” เจอเขาที่บาทุมิ (Batumi) จากสโลเวเนีย มาโก๊ะ ที่โบรโจมิ (Borjomi) จากนิวซีแลนด์ ”ไซมอน” ที่โกริ (Gori) พวกเขาปั่นเข้าทบิลิซิในเวลาไล่เรี่ยกัน มีคืนหนึ่งเรานัดกับพวกเขาทั้งหมดนี่ไปนั่งดื่มกันที่ผับแห่งหนึ่งพร้อมทั้งทอมและนิค คุยกันจนดึก หัวข้อหลักก็คือเรื่องวีซ่าเข้าประเทศ…สถานทั้งหลาย
โจคิมคุยกับพวกเขาทางอีเมลย์คุยกันไปเมลย์กันมาก็เห็นว่าบาเทคกับไซมอนอยู่ที่โฮสต์เทลเดียวกัน เราเลยตัดสินใจย้ายไปอยู่กับพวกเขาหลังจากที่ทอมและนิคออกเดินทางไปเมืองบาคุ เมืองหลวงของอัซเซอร์ไบจานได้สองวัน อยากย้ายตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาปั่นกันไปแล้ว แต่ขี้เกียจแพ๊คกระเป๋า มีตั้ง 8 ใบนะ 🙁 มาตัดสินใจได้เพราะมีดึก ๆ คืนหนึ่งไฟดับ อีตาคนเฝ้าเอาเทียนออกมาจุด 4-5 เล่ม อ้าว…วางทุกจุด เกิดมันล้มไปติดไฟที่ไหนแล้วคนที่อยู่ในโฮสต์เทลจะทำอย่างไร ได้ฤกษ์แพ๊คกระเป๋า ย้าย!!!
แต่ก่อนที่จะย้ายไป มีนักปั่นจากเบลเยี่ยม ”เอเดรี่ยน” เข้ามาเช๊คอิน เขาปั่นย้อนมาทางเรา เขาเริ่มที่เอเชียและกำลังมุ่งหน้าไปตุรกี กรีซ และกลับบ้าน เขาลาออกจากงานเพื่อมาปั่นจักรยานท่องเที่ยวเหมือนเราเลย 😉 แต่เสียดายที่เขาไม่ได้ปั่นเข้ามาทางอุซเบกิสถานและคาซัคสถาน แต่เขาประทับใจคีกีร์สถานมาก เรายังได้เบอร์และอีเมลย์ติดต่อกับสมาคมจักรยานที่เมืองบาคุจากเอเดรี่ยน เขาเคยไปอยู่ที่นั่นโดยที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพราะเป็นห้องเช่าของสมาคมเอง เอเดรี่ยนให้ข้อมูลเส้นทางที่น่าสนใจเพียบ บล๊อคของเขาเป็นภาษาฝรั่งเศส แต่เขาบอกว่าเขาเขียนง่าย ๆ เวลาใช้กูเกิ้ลช่วยจะสามารถอ่านได้
หลังจากที่เราได้ข้อมูลเกี่ยวกับการเดินทางของเอเดรี่ยน เราคิดว่าไซมอนและบาเทคน่าจะสนใจเลยนัดกันมากินข้าวมื้อเย็นที่โฮสต์เทลใหม่ เวลาส่วนใหญ่ของเราหมดไปกับการหาข้อมูลการเดินทางเส้นต่อ ๆ ไป แต่ช่วงนี้จะหาและอ่านกันเยอะหน่อยเกี่ยวกับประเทศคาซัคสถานและอุซเบกิสถาน เพราะเราคงได้เจอกับปัญหาเรื่องอากาศที่ร้อน น้ำที่หายากต้องแบกกันไปเป็นลิตร ๆ เวลาที่จำกัดโดยเฉพาะที่อุซเบกิสถาน ในวีซ่ากำหนดไว้ 30 วันไม่ขาดไม่เกิน วีซ่าออกวันไหนนับตั้งแต่วันนั้น และระยะทางที่ค่อนข้างยาวประมาณ 2000 กม.
ตอนที่พักที่ทบิลิซิ เราได้แต่ออกไปเดินกัน ถ้าได้ลองปั่นอาจจะรู้ตัวเองว่าควรจะอยู่ต่อที่โน่น เพราะนี่ปั่นมาได้แค่ 20 กม.ก็รู้สึกแปลบ ๆ เจ็บ ๆ อีกแล้ว อะไรกันเนี่ย ต้องโทษตัวเองที่ไม่ระวัง เฮ่ย….ทำให้ต้องเสียเวลา
Hejsan Wej!
Jag förstår inte ett ord av det du skriver, men jag är ändå inne och tittar på dina inlägg eftersom du har så härliga bilder!
Sommarhälsningar till er båda från Gunilla och Laszlo
Tack Gunilla!!!
Jag försöker använda andra bilder från vad Joakim valt. Men om du vill ha roligt, provar använda Googel-translate. Det fungerar inte så bra för thailändska….
/Wej
Wej..jag hade hur kul som helst när jag använde googleöversättningen..goddag yxskaft :)!
🙂 🙂 Googel translate är bäst 🙂 🙂