เราพักที่โรงแรมสี่ดาว ตอนแรกไม่เห็นเพิ่งมาเห็นตอนที่ข้ามไปกินข้าวอีกฝั่งหนึ่ง แต่พอเช็คราคาแล้วก็โอเค พอตื่นเช้าขึ้นมารู้สึกเจ็บคอมากขึ้น เลยคิดว่าน่าจะอยู่ต่อให้อย่างน้อยคอหายเจ็บก็ยังดี สรุปอยู่ที่อัคสุกัน 4 วัน 3 คืน เข้าจีนมาตั้งแต่วันแม่เพิ่งมีเมื่อวันที่ปั่น 200 โลเข้าเมืองอัคสุ (Aksu) และวันนี้มาที่เมืองนี้อูฐาน (Wu Than) ที่ลมเป็นใจ

วิวจากหน้าต่างห้องพัก เห็นทิวเขาเทียนชัน

เราเช๊คเอาท์ออกจากโรงแรมบ่ายกว่า ๆ เริ่มปั่นก็ปาเข้าไปสองโมง ไม่รู้เป็นอย่างไรเราทั้งสองคนรู้สึกเหนื่อย ๆ เนือย ๆ ไม่ค่อยอยากปั่น อยากพัก หรือเป็นเพราะเราพักมาเยอะ แบตฯเลยหมด หรือว่าใช้ไปจนหมดเกลี้ยงเลยต้องชาร์ตนานขึ้นอีกหน่อย เฮ้อ… แต่ด้วยความว่าวีซ่าเรามีอายุแค่ 2 เดือน คิดว่าต้องต่ออายุครั้งหนึ่งจะได้เพิ่มอีก 1 เดือน และความท่ีจีนเป็นประเทศที่ใหญ่และมีเขาสูงตามเส้นทางที่เราตั้งใจจะปั่นผ่าน เลยรู้สึกว่าไม่ควรจะโอ้เอ้

วันนี้เราได้ข่าวดีจากลูกพี่ลูกน้องของโจคิมว่าเขาจะมาปั่นด้วยกันกับเราเส้นทางหนึ่งในจีนน่าจะประมาณคุนหมิง เราจะพยายามนัดกัน ไม่ใช่ เราจะพยายามไปให้ถึงคุนหมิงก่อนที่เขาจะมาถึงมากกว่า เพราะเส้นทางอีกยาวไกล คงต้องหาแรงกระตุ้นจากทางใดทางหน่ึง เฮ้อ.. ต้องควานหากันต่อไป

ไฮเวย์ทางด้านนี้รถรายังไม่เยอะเท่าไหร่ แต่สังเกตุที่ป้ายที่บอกจุดเติมน้ำมันและร้านอาหาร ถ้าเป็นภาพตะเกียบเราก็จะรู้ทันทีเช่นกัน แต่เวลาจะอ่านป้ายบอกทางไม่มีตัวอะไรให้อ่านออกได้เลย ต้องจำและเปรียบเทียบตัวอักษรจีนเอา 😉

ตอนเช้าเราดูแผนที่กันมีสองเส้นทางให้เลือกคือเส้นทางเก่าและไฮเวย์ ซึ่งจริง ๆ ไม่อนุญาติให้จักรยานและมอเตอร์ไซค์ขึ้น แต่เราเห็นมอเตอร์ไซค์ขึ้นไปตั้งหลายคันและเพื่อนชาวสโลเวเนียเคยบอกไว้ว่าปั่นได้ไม่มีปัญหา คาดว่าทางด้านตะวันตกนี่ยังไม่ค่อยมีจราจรคับคั่งเท่าภาคอื่น ๆ ของจีน เราปั่นผ่านจุดชำระค่าผ่าน คนเก็บเงินแค่พยักหน้าหรือทำสัญญาณให้เราปั่นชิดขวาเข้าไว้ จริง ๆ เราไม่ค่อยอยากปั่นทางไฮเวย์เพราะทางจะตรง ตรง มาก ๆ และจะไม่ได้เจอผู้คนหรือผ่านหมู่บ้านเมืองไหนเลย แต่ด้วยว่าเวลามันเดินไปเร็วเหลือเกิน ทำให้เราต้องรีบไปโดยปริยาย ไฮเวย์ตรงนี้เปิดใช้มานานเพราะฉนั้น มันไม่ใช่ของเราเท่านั้น ไม่เหมือน 2-3 วันที่แล้วที่ปั่นจากคัชก้ามาอัคสุ ปั่นเสียกลางถนนเลย

ปั่น ๆ อยู่ เอ๊ะ..เสียงอะไรนะโจคิม อีกแล้ว แบนอีกแล้ว โธ่..อีกแค่กม.เดียวจะถึงปั้มแล้ว เพราะเราตั้งใจจะไปที่นั่นเพื่อเติมน้ำมันไว้ใช้ทำครัว เลยต้องหยุดเพื่อปะยางกันก่อนที่ข้างทาง พอดีที่ตรงนั้นเปิดรั้วเลยได้เดินลงไปปะ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน คนยางแบนก็โมโห เพราะแบนได้เรื่อย ๆ แบนจนเลิกนับเลยแหละ ปะกันเสร็จเราก็ปั่นไปที่ปั้ม ถามเขาว่าจะเติมน้ำมัน ตอนแรกเขาบอกว่าเติมไม่ได้หรอก ขวดน้ำมันเราเล็กนิดเดียว แต่มีเด็กปั้มคนหนึ่งคิดออกว่าจะทำอย่างไร เขามาถามเราว่าจะเติมเท่าไหร่ เราไม่เคยเติมนี่นาไม่รู้ว่าเท่าไหร่ อ่ะ..งั้นเติม 10 หยวน อึ๋ย..เห็นเขากดน้ำมันลงไปในกระบวยอันใหญ่ ๆ ของเขาแล้วกว่าจะถึงเลข 10 มันเริ่มเยอะเกิน แล้วมันก็เยอะเกินจริง ๆ ใส่ในขวด Primus ของเราเต็มแล้วยังเหลืออีกเยอะเลย เลยเอาขวดน้ำให้เขาใส่เพิ่มลงไป เผื่อเราเอาไว้ล้างโซ่ก็ยังดี ไม่รู้จะแบกไปได้นานแค่ไหนเท่านั้นเอง เบนซินนี่นาของอันตราย

ได้เวลาออกตัว บ๊ายบายกันไป แต่ปั่นไปได้ไม่กี่เมตร รู้สึกว่ายางหลังมันยังแบน ๆ อยู่นา แบนจริง ๆ ด้วย สองครั้งภายในไม่กี่ร้อยเมตร ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ เราเลยต้องปั่นย้อนกลับเข้ามาที่ปั้มอีกที พอเปลี่ยนยางในเสร็จ อ้าว..เห็นซี่ล้ออันหนึ่งหย่อน ๆ ชอบกล เลยเช็คดูปรากฎหย่อนตั้งหลายอัน ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ หนึ่งให้ช่างที่ชำนาญในการทำล้อตั้งล้อให้ สองปัญหานี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นนัก โจคิมช่างโชคดีอะไรอย่างนี้น้อ กว่าจะปะยางเสร็จกว่าจะแก้ไขซี่ล้อเสร็จ เวลา 19:15 เรามีเวลาปั่นถึง 21:30 ซึ่งพระอาทิตย์จะตกดิน เห็นตึกอยู่ฝั่งตรงข้ามเลยเดินไปถามเด็กปั้มว่าที่นั่นเป็นโรงแรมหรือเปล่า ดีที่เรามีเน็ตใช้ เลยสามารถเอากูเกิ้ลมาช่วยแปลได้ เขาบอกว่าที่นั่นไม่ใช่โรงแรม แต่บอกให้เราปั่นลงไฮเวย์ไปทางขวามือแล้วเลี้ยวซ้ายไปเมืองอูฐาน ที่นั่นจะมีโรงแรม ตอนแรกคิดว่าจะได้กางเต้นท์เสียแล้ว มีโรงแรมก็นอนโรงแรม แต่พอเห็นทางเข้าของโรงแรมก็รู้สึกว่ากางเต้นท์ดีกว่าหรือเปล่าเนี่ย??? พักก็พัก ลดเกรดลงมาเยอะเลยจากสี่ดาวจนมาถึงหาดาวไม่เจอ ยังดีที่มีน้ำร้อนให้อาบ

ดูในรูปบอกไม่ได้เลยนะว่าเป็นห้องเดียวกัน เพราะดูจากสายตาตัวเองแล้ว มันแย่กว่าที่เห็นในภาพ แต่ก็โอเค ต่อราคาได้ 80 หยวน

ตอนแรกคิดว่าคงมีใครฉี่ไม่ตรงกระโถนหรืองัย แต่เขาบอกว่าเอาไว้เขี่ยขี้บุหรี่ หรือน่าเชื่อจริง ๆ